ΜΩΡΟ ΜΟΥ ΠΕΤΑΝΕ ΤΑ ΨΑΡΙΑ.

ΜΩΡΟ ΜΟΥ ΠΕΤΑΝΕ ΤΑ ΨΑΡΙΑ;;;

Νιώθω τα πάντα γύρω μου αλλά δε νιώθω εμένα, βλέπω και το σώμα μου σα ξένο,

σα να βγήκα απ΄αυτο κι όταν ξαναγύρησα δε με δέχτηκε. Είμαι μέρες εδώ...

Δε μπορώ να με μετακινήσω, δε με έχει βρει κανείς, ίσως να μην έχει γίνει αντιληπτή

η απουσία μου απ΄τη ζωή μου ακόμα. Χθες είχε περίεργα ρεύματα που με πα-

ρέσυραν εδώ, αλλά σήμερα επικρατεί απόλυτη ηρεμία. Δε μπορώ να προσδιορίσω

ακριβώς το χρόνο, έχει ξημερώσει αρκετή ώρα αλλά δεν έχει ήλιο, μπόρει να βρέχει

δε μπορώ να το διαπιστώσω είμαι αρκετά βαθιά. Προσπαθώ να σκεφτώ κάτι οτιδήποτε αλλά η πρωτόγνορη κατάσταση έχει μαγνητίσει τη σκέψη μου. Τα βαρέ-θηκα τα ψάρια γύρω μου, δε τα αντέχω, υποθέτω ούτε κι εκείνα με άντεχαν. Κάτι σα σκιά έχω πάνω μου και με φοβίζει, τιποτα δεν αλάζει πια.

Άραγε θα με θυμάσαι; Άραγε θα με νοιάζει; Θυμάμαι που γελούσες...

Μωρό μου πετάνε τα ψάρια;;; Μωρό μου βρήκα την απάντηση. Τα ψάρια πετάνε

όταν τα ονείρα και οι προσευχές και οι ελπίδες και οι ανάγκες και οι αλήθεις κολυ-

μπάνε και πνίγονται.